Beklimming van de Batur Vulkaan

Selamat pagi!

Even een verslagje tussendoor, voordat mijn uitstelgedrag weer de overhand neemt...

Aangezien jullie Nederlanders allemaal lopen te pronken met je 'mooie weer' en 'terrasje pakken' en 'lekker buiten in de zon' bladiebladiebla, wil ik jullie even meedelen dat hier het regenseizoen ten einde begint te komen. Dit houdt in dat het al een aantal dagen niet meer heeft geregend en dat de temperatuur elke dag tegen de 35 graden loopt. Niet altijd heel fijn, die temperatuur, maar in ieder geval veel beter dan die plotselinge stortbuien! :)

Afgelopen zaterdag zijn we naar Bali Zoo geweest; de dierentuin! Dat was wel leuk, maar de meeste dieren zaten wel in vrij kleine hokken, beetje zielig. Wel met 3 dikke vogels en 2 olifanten op de foto geweest! :D

Verder hebben we afgelopen week niet veel gedaan, tot maandagnacht: We hebben de Batur Vulkaan beklommen! Zondag op maandagnacht zijn we om kwart voor 3 opgehaald door Bedu, een man die we ontmoet hebben tijdens het feesten in Bedulu. Hij heeft het avontuurtje voor ons geregeld en ons onder aan de vulkaan afgezet. Om kwart voor 4 vertrokken we, in het stikkedonker, met een gids (Ketut) en ieder een zaklampje. Het eerste half uur was vrij goed te doen. Toen was er nog duidelijk een pad zichtbaar, dat bestond uit goed beloopbare harde grond, in de weg liggende stenen en een dikke zandlaag wat een beetje vermoeiend lopen was. Hoe verder we kwamen, hoe meer wandelaars we tegenkwamen en op een gegeven moment werd het tijd om zo nu en dan een pauze te nemen om op adem te komen.

Naarmate we verder kwamen werd de tocht... minder aangenaam... Meer klimmen, smalle oneffen paadjes, grote brokken vulkaangesteente etc. Leander liep als een malle vooruit en leek nergens last van te hebben, dus ik heb op een gegeven moment maar even gewacht tot Lotte en Sandra en Ketut me weer inhaalden, aangezien het toch wel behoorlijk zwaar begon te worden voor een niet-sportief iemand als ikzelf :p.

Het laatste half uurtje was pittig, maar tegen half 6 kwam ons eindpunt in zicht! Op ruim 1.700 meter hoogte stond een gebouwtje waar al veel klimmers aan waren gekomen, waar we op adem konden komen, broodjes jam en broodjes banaan konden eten en een kopje thee konden drinken. We hadden een heldere nacht getroffen, met een prachtige sterrenhemel tijdens de klim en zelfs in het donker was het uitzicht prachtig, met het Batur meer onder aan de vulkaan omgeven door lichtjes. Rond kwart over 6 begon de zon op te komen, wat een hoop mooie plaatjes opleverde!

Nadat we alles op de foto hadden gezet zijn we nog bij de krater wezen kijken, waar we op sommige plekken stoom uit de rotswanden op zagen stijgen. In die krater zijn we ook nog een klein stukje afgedaald om een grot te bewonderen die schijnbaar 200 à 300 meter diep is, en waarin zich een tempeltje bevindt waarin mensen kunnen bidden en mediteren. Door het regenseizoen was het echter een natte bende, waardoor het er te glad was om naar binnen te gaan.

Toen de zon alweer lang en breed aan de hemel stond, ik denk om een uur of 7, zijn we begonnen met de afdaling. Dit ging via een andere route. Deze route was wat minder bezaaid met stenen en rotsblokken, waar was meer zo'n zanderig pad (waar ik ongeveer dertig keer onderuit gleed, natuurlijk). Gelukkig kwamen we verder naar beneden tussen de bomen terecht, want ondanks dat het voor zonsopgang boven op de vulkaan vrij fris was in korte broek en shirt, begon de temperatuur nu alweer flink op te lopen. Rond half 9 kwamen we weer op het pad waar we die nacht in het donker onze tocht waren begonnen en een eindje verderop stond Bedu ons op te wachten om ons weer naar huis te brengen.

M'n kuiten deden onwijs zeer na die afdaling waarin je constant je eigen gewicht tegen moest houden en ik voelde dat er van m'n kleine teentje ook niet veel over was. Om 10u waren we terug in de villa, waar Madé een heerlijk (tweede) ontbijtje voor ons heeft gemaakt en waar we de rest van de dag niet veel meer hebben kunnen ondernemen. De volgende dag had ik onwijs veel spierpijn op alle mogelijke plekken (en nu nog een beetje), maar dat is het toch wel waard geweest!


Kijk vooral even bij m'n foto's!